Από τον Robert Scucci | Δημοσιευμένος
Έχετε απογοητεύσει ποτέ μια ταινία που όταν διαβάζετε τα σχόλιά σας ή μιλήσατε με τους φίλους σας για αυτό, νομίζετε ότι είδατε κάτι εντελώς διαφορετικό; Ένιωσα αυτό το είδος χτύπημα κατά τη διάρκεια του Σαββατοκύριακου όταν τελικά άνοιξα και στον ατμό Κληρονομικός Στο Netflix. Ως κάποιος που ψάχνει για τρομερές ταινίες με μοναδικό σκοπό να δει αν έχει εξαγοράς ιδιότητες, επικρίθηκε επειδή δεν βρήκε το κατάλληλο ακροατήριο κατά τη στιγμή της εκτόξευσής τους, ή ήταν απλά πολύ προχωρημένοι στην εποχή τους για να εκτιμηθούν, εγώ βίωσα ένα είδος γνωστικής δυσαρέσκεια που δεν ένιωσα ποτέ πριν αποσυσκευάζω ΚληρονομικόςΚαι πρόκειται να εισέλθω γιατί.
Αλλά πρώτα, υπάρχει κάτι που πρέπει να πω:
Κληρονομικός Λειτουργεί φαινομενικά και γυρίστηκε όμορφα, έχει μια μοναδική προϋπόθεση και ένα δολοφονικό σκορ και έχει κάποιες πραγματικά τεταμένες στιγμές που θα τον κρατήσουν στην άκρη του καθίσματος λόγω του εξαιρετικά ταλαντούχου και προφανώς αφοσιωμένου cast. Επιπλέον, η ταινία είναι κάτι περισσότερο από “υψηλή φρίκη”, καθώς κάνει μια ειλικρινή προσπάθεια να αποσυσκευάσει ένα πολύ βαρύ θέμα, όπως ο πόνος, η δυσαρέσκεια και η ταχύτητα με την οποία και τα δύο πράγματα μπορούν να ξεδιπλώσουν γρήγορα μια οικογένεια που κάνει το καλύτερο που μπορεί.
Ποιο είναι λοιπόν το πρόβλημα;
Κληρονομικός Έχει όλα τα απαραίτητα στοιχεία για να κάνει μια φανταστική ταινία, αλλά η προϋπόθεση του υπονομεύεται από το δικό του omen.
Το όπλο του Τσέχοφ στην κληρονομική
Εάν δεν έχετε δει ΚληρονομικόςΠροειδοποιεί αρκετά ότι πρόκειται να βομβαρδίσω το υπόλοιπο αυτού του άρθρου με spoilers για να κάνω το σημείο μου.
Η αρχή του όπλου του Τσέχοφ είναι απλή: κάθε στοιχείο σε μια ιστορία πρέπει να είναι σχετική με την πλοκή. Για παράδειγμα, εάν υπάρχει όπλο στην πρώτη πράξη, έχει νόημα μόνο για την τρίτη πράξη να το χρησιμοποιήσει. Απλό, σωστά;
Στο μυαλό μου Κληρονομικός Αναπτύσσεται ως ο Ari Aster έχει μόλις μάθει για αυτή την αρχή και το εφάρμοσε σε κάθε εικόνα του ντεμπούτο του ως σκηνοθέτη σε βάρος της δικής του αφήγησης.
Μπορώ να συνεχίσω για μέρες για το πώς Κληρονομικός Η υπερβολική υπερβολή αυτής της αρχής στο σημείο εξάντλησης, αλλά θα εγκατασταθώ για μερικά ατρόμητα παραδείγματα που με πήραν απευθείας από την ταινία, επειδή πολύ συμπαραγωγικά είναι συγκαταβατικά υπό την έννοια ότι φαίνεται ότι τα κρίσιμα σημεία οικόπεδο τροφοδοτούν ένα κουτάλι με ένα Κουτάλι σε ένα κουτάλι σε ένα ακροατήριο που είναι πιθανώς αρκετά έξυπνο για να ανακαλύψει μερικά, ή τα περισσότερα πράγματα, από μόνα τους.
Γλυκά σε κηδεία
Κληρονομικός Ανοίξτε με τη μητέρα του Annie Graham (Toni Collette), Helen’s, κηδεία, που ξεκινά όλη την ιστορία. Κατά τη διάρκεια της κηδείας, η 13χρονη κόρη της Annie, Charlie (Milly Shapiro), τρώει ένα μπαρ καραμέλας. Σε μια γραμμή διέλευσης, η Annie Express ανησυχεί για το αν το μπαρ καραμέλας έχει καρύδια επειδή ο Τσάρλι είναι θανάσιμα αλλεργικός σε καρύδια και δεν διαθέτει εύκολα διαθέσιμη το epipen τους.
Μέχρι το θάνατο του Τσάρλι, την έχει δει από τη σοκολάτα κάθε φορά που δεν κόβει τα κεφάλια πουλιών με ψαλίδι (περισσότερα omens), ή κάνει αυτόν τον φρικτό ήχο να κάνει κλικ με το στόμα της (περισσότερα omens).
Όταν η Annie είναι πεπεισμένη από την Annie στον παλαιότερο αδελφό του Τσάρλι, τον Πέτρο (Alex Wolff) να την αφήσει να συνοδεύσει ένα από τα πάρτι ενός φίλου, καθιστά απρόθυμη να μετριάσει την τεταμένη οικογενειακή δυναμική στο σπίτι. Το κόμμα, γεμάτο από μη επιβαθμισμένους εφήβους, είναι το τυπικό κόμμα του γυμνασίου που έχετε δει σε ταινίες πριν με τόνους ανηλίκων ποτό και μια προηγούμενη τσάντα μαριχουάνας μόνο σε περίπτωση που πρέπει να πάρει το σημείο στο σπίτι.
Το πάρτι στο ΚληρονομικόςΩστόσο, είναι μοναδικό με την έννοια ότι, αν και οι περισσότεροι συμμετέχοντες εμπλέκονται στην κατάχρηση των ψυχαγωγικών ουσιών, ενώ δεν υπάρχουν ενήλικες κοντά, υπάρχει επίσης ένα Χώρος μαγειρέματος με κέικ σοκολάτας. κέικ σοκολάτας με καρύδια. Το κέικ σοκολάτας που ο Τσάρλι είναι αλλεργικός και τρώει χωρίς δισταγμό. Και για άλλη μια φορά, όχι ένα epipen στο βλέμμα.
Όταν ο λαιμός του Τσάρλι αρχίζει να κλείνει, ο Πέτρος έρχεται στη διάσωση και οδηγεί σε απερίσκεπτες ταχύτητες για να την πάρει σπίτι από το πάρτι. Ο Τσάρλι, σε μια στιγμή πνευματικής λαμπρότητας, αποφασίζει να κρεμάσει το κεφάλι του παραθύρου του αυτοκινήτου, με αποτέλεσμα τον αποκεφαλισμό σας.
Θα μπορούσε να υποστηριχθεί ότι ο θάνατος του Τσάρλι ήταν το αποτέλεσμα ότι ο δαίμονας Paimon τον πήρε σε αυτοκτονία και απλά έκανε ό, τι είπε στις δυνάμεις που δεν καταλαβαίνουμε, αλλά μετά από τόση συσσώρευση γύρω από την αλλεργία στα καρύδια, ήταν αυτός Αναπτύσσεται ως τίποτα περισσότερο από μια πράξη απροσεξία λόγω του πόσες ακολουθίες πριν από το περιστατικό περιλάμβανε την κατανάλωση σοκολάτας, χωρίς τραυματισμό.
Όχι μόνο θα αφήσετε το κεφάλι σας εκεί, έτσι;
Η συμπεριφορά του Πέτρου στο Κληρονομικός Δεν έχει νόημα για μένα. Αν και είναι σαφώς τραυματισμένος από το γεγονός ότι ήταν ακούσια αφοσιωμένη ανθρωποκτονία οχημάτων, ενώ είναι υπό την επιρροή, αποφασίζει ότι ο καλύτερος τρόπος για να χειριστεί την κατάσταση οδηγεί στο σπίτι και ξαπλωμένος, αφήνοντας το αποκεφαλισμένο σώμα του Τσάρλι στο πίσω κάθισμα έτσι ώστε η Annie Αναζητήστε τη φρίκη του, το επόμενο πρωί. Αλλά είναι γρήγορα σαφές ότι αυτό είναι ένα άλλο παράδειγμα βαρέων ομώνυμων όταν ρίχνουμε μια ματιά στο κεφάλι του Τσάρλι δίπλα στο δρόμο, που περιβάλλεται από μύγες.
Αν έχετε δει αρκετές ταινίες τρόμου, ξέρετε ακριβώς τι κάνει ο Ari Aster εδώ. Τώρα που το κοινό γνωρίζει για τις μύγες, γνωρίζουν επίσης ότι κάτι σούπερ ανατριχιαστικό θα συμβεί στο σπίτι του Γκράχαμ κάθε φορά που ακούνε το Hum επειδή το όπλο του Τσέχοφ υπαγορεύει ότι κάθε στοιχείο σε μια ιστορία θα πρέπει να είναι σχετική με την πλοκή. Τώρα που ο Τσάρλι είναι νεκρός και υποτίθεται ΚληρονομικόςΕίναι πιτσιλισμένα σε όλο το σχεδιασμό ήχου για να υποδείξουν ότι ο Τσάρλι εξακολουθεί να είναι παρών με μη φυσική έννοια, προκαλώντας μια αίσθηση φόβου.
Η ύποπτη κυρία της Séance σίγουρα δεν είναι μέχρι τίποτα απειλητικό
Κληρονομικός Κυρίως επικεντρώνεται στον πόνο της Annie Graham, αφού δεν χάνει ένα, αλλά δύο μέλη της οικογένειάς του. Ενώ παρακολουθεί τις συμβουλές της μονομαχίας, η Annie συναντά μια γυναίκα που ονομάζεται Joan (Ann Dowd), η οποία έχει αποτολμήσει στο Hidden. Το RIP είναι σωστό, είναι σιωπηλό ότι ο Joan ξέρει πάρα πολύ για τη ζωή της Annie.
Όταν η Annie κάνει μια επίσκεψη στη Joan για να μάθει για τη δημιουργία των νεκρών, ώστε να μπορεί να μιλήσει με την αποθανόντα κόρη της, η κάμερα κρέμεται στο καλωσόρισμα του χαλιού του τελευταίου από ένα δυσανάλογο χρονικό διάστημα, για να πει στο κοινό “Αυτό θα έρθει σε παιχνίδι αργότερα. Όπως αναμενόταν, το Séance δεν πηγαίνει καλά και όλα αφήνουν τις ράγες για την οικογένεια Graham, μια κομψή ανησυχητική ακολουθία ταυτόχρονα. Και είναι καλύτερο να πιστεύετε ότι όταν η Annie περνάει από τα πράγματα της Ελένης για να κατανοήσει τι συμβαίνει στην οικογένειά της, υπάρχει ένα μεγάλο παλιό κουτί γεμάτο καλωσορίσματα όπως η Joan για να σας ενημερώσει ότι η Joan είχε συχνές αλληλεπιδράσεις με τη μητέρα από Άννι.
Απίστευτες ενέργειες για ένα σενάριο που στερείται λεπτότητας
Σε αυτό το σημείο Κληρονομικός Αφηγηματική, ένιωσα ότι παρακολουθούσα δύο ταινίες ταυτόχρονα.
Από τη μία πλευρά, ο διάλογος είναι σκόπιμος στην παράδοσή του και όλο το ταλέντο της δράσης που εμπλέκονται παρέχονται δράσεις ενέργειας.
Η ικανότητα του Toni Collette να αλλάξει την προσωπικότητα της Annie of Care και ευαίσθητη σε κυνική και βάναυση στο άλμα ενός καπέλου είναι αξιέπαινη και πιθανότατα θα δω αυτή την ταινία μόνο για την απόδοσή του. Ο Alex Wolff έκανε μια απίστευτη δουλειά που απεικονίζει τον τραυματισμένο έφηβο που δεν ξέρει πώς να επεξεργαστεί το δικό του λάθος. Η στερεοποίηση της οικογενειακής ευθυγράμμισης είναι ο Steve Graham από τον Gabriel Byrne, ο οποίος προσπαθεί να παραμείνει ουδέτερος και ολοκληρωμένος, αλλά σιγά -σιγά χάνει την υπομονή με την Annie ενώ κατεβαίνει στην τρέλα όταν Κληρονομικός προχωράει μέσω της δεύτερης και τρίτης πράξης.
Αντίθετα, και παρά τα καλά πράγματα που Κληρονομικός Το έχει κάνει, το σενάριό του εξακολουθεί να φαίνεται αναγκασμένο, το οποίο είναι ατυχές για μια ταινία τρόμου που έχει μια τέτοια μοναδική προϋπόθεση. Τα “κομμάτια” του Ari Aster καθ ‘όλη τη διάρκεια της ταινίας εξαλείφουν κάθε ευθύνη για την κριτική σκέψη που πρέπει να τοποθετηθεί στον θεατή και, κατά τη γνώμη μου σημαντικό ποσό. Βαριά δουλειά για να δημιουργήσει ένα αίσθημα τρομοκρατίας.
Ίσως είμαι απλά κουρασμένος να παρακολουθώ πάρα πολλές ταινίες τρόμου, ή ίσως προτιμώ Αεριωθούμενα αεριωθούμενααλλά Κληρονομικός Δεν ένιωθα ότι το αριστούργημα μου είπε ότι ήταν για τους παραπάνω λόγους. Για να παραθέσω τον Peter Griffin του Τύπος οικογένειας«Δεν με νοιάζει. Επιμένει στον εαυτό του. ”
Επέκταση ενός υποκαταστήματος ελιάς, θα παραδεχτώ ότι αν είστε ο τύπος του ατόμου που βλέπει μόνο μερικές ταινίες τρόμου το χρόνο, τότε, τότε Κληρονομικός Είναι μια ταινία που αξίζει να παρακολουθήσετε για την κινηματογραφική της κινηματογραφική, βαθμολογία και ενεργώντας μόνη της. Αλλά αν έχει γίνει κυνικό για πράγματα όπως η υπερβολική τοποθέτηση του πλαισίου και των ενδείξεων, μπορεί να αισθάνεται απογοητευμένος και, όπως και εγώ, αναρωτιούνται γιατί αυτή η ταινία λαμβάνει τόσο πολύ αγάπη.
Από αυτό το άρθρο, μπορείτε να μεταδώσετε Κληρονομικός Στο Netflix.
