BANDA ACEH, Ινδονησία — Δύο δεκαετίες μετά ένα καταστροφικό τσουνάμι κατέστρεψε το χωριό της, η Τρία Ασνάνι εξακολουθεί να κλαίει όταν θυμάται πώς έχασε τη μητέρα της προσπαθώντας να ξεφύγει από τα γιγάντια κύματα.
Ο Asnani, τώρα δάσκαλος σε σχολείο, ήταν μόλις 17 ετών εκείνη την εποχή. Ο πατέρας της, που ήταν ψαράς, δεν γύρισε ποτέ σπίτι από τη θάλασσα. Δεν ξέρει πώς επέζησε. «Δεν μπορώ να κολυμπήσω. Μπορούσα να βασιστώ μόνο στο dhikr (ισλαμική προσευχή)».
Στις 26 Δεκεμβρίου 2004, ένας ισχυρός σεισμός 9,1 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ στα ανοικτά των ακτών του νησιού Σουμάτρα της Ινδονησίας προκάλεσε τσουνάμι που σκότωσε περίπου 230.000 ανθρώπους σε μια ντουζίνα χώρεςφτάνοντας μέχρι την Ανατολική Αφρική.
Ωστόσο, η επαρχία Άτσεχ της Ινδονησίας, που βρίσκεται πλησιέστερα στο επίκεντρο του σεισμού και με 18 από τις 23 συνοικίες και πόλεις που βρίσκονται στην ακτογραμμή στη βόρεια πλευρά της Σουμάτρα, επωμίστηκε το μεγαλύτερο βάρος της καταστροφής με περισσότερο από το ήμισυ του συνολικού απολογισμού των νεκρών.
Οι περιοχές που επλήγησαν περισσότερο ήταν στο Aceh Besar και στο Banda Aceh, σύμφωνα με την Υπηρεσία Διαχείρισης Καταστροφών του Aceh.
Το χωριό Lampuuk του Asnani βρίσκεται σε μια κοινότητα ψαράδων στο Aceh Besar, γνωστό για τις παραλίες με τη λευκή άμμο και τα τιρκουάζ νερά του. Ωστόσο, εκείνη την ημέρα, ήταν από τα πιο σκληρά χτυπήματα, με κύματα ύψους άνω των 30 μέτρων (98 πόδια) που άλλαξαν την ακτογραμμή στο Ατσέχ και οδήγησαν σε καθίζηση μετά τον σεισμό.
Κτίρια δίπλα στην ακτή ήταν ισοπεδώθηκε μέχρι το έδαφος εκτός από το τζαμί Ραχματουλάχ500 μέτρα (1.600 πόδια) από την ακτή και περίπου 1 χιλιόμετρο (0,6 μίλια) από το σπίτι του Asnani. Η φωτογραφία του τόπου λατρείας, που έμεινε σχεδόν αλώβητη, έγινε αργότερα εμβληματική για αντιπαραβολή ftact
Μετά το καταστροφικό γεγονός, χιλιάδες, συμπεριλαμβανομένου του Asnani, χρειάστηκε να μετακομίσουν για να ξεκινήσουν εκ νέου. Μετακόμισε με τον θείο της σε άλλη περιοχή στο Aceh για να συνεχίσει τις σπουδές της. Αφού παντρεύτηκε, επέστρεψε το 2007 στο σπίτι των γονιών της που ξαναχτίστηκε με τη βοήθεια της τουρκικής κυβέρνησης και έζησε εκεί για 10 χρόνια.
Πολλοί διεθνείς χορηγοί και οργανισμοί έδωσαν χρήματα για να βοηθήσουν στην ανοικοδόμηση των πληγεισών περιοχών που έχασαν σχολεία, νοσοκομεία και βασικές υποδομές, έγιναν ισχυρότερες από ό,τι πριν από το τσουνάμι.
Το Ερευνητικό Κέντρο Μετριασμού για Τσουνάμι και Καταστροφές στο Πανεπιστήμιο Syiah Kuala στο Aceh κατέγραψε περισσότερα από 1.400 κατεστραμμένα σχολεία και περίπου 150.000 μαθητές είχαν διαταραχθεί η εκπαιδευτική τους διαδικασία από τα καταστροφικά κύματα σε μια έκθεση που δημοσιεύθηκε το 2019.
Τρία «κτήρια διαφυγής» κατασκευάστηκαν επίσης σε μια σχετικά ασφαλέστερη περιοχή για να φιλοξενήσουν χιλιάδες ανθρώπους σε περίπτωση σεισμού και τσουνάμι.
Σε όλη την επαρχία, οι μνήμες από το τσουνάμι γίνονται αισθητές σχεδόν παντού.
Το Μουσείο Τσουνάμι του Ατσέχ στη Μπάντα Ατσέχ φιλοξενεί φωτογραφίες από τα επακόλουθα και τα συντρίμμια οχημάτων, χρησιμεύοντας ως μια συνεχής υπενθύμιση του τι χάθηκε εκείνη την ημέρα. Οι τοπικές αρχές έχουν επίσης μετατρέψει μια πρώην πλωτή φορτηγίδα σταθμού ηλεκτροπαραγωγής με ντίζελ, η οποία έπλυνε περίπου 6 χιλιόμετρα (περίπου 4 μίλια) στην ενδοχώρα από το τσουνάμι σε άλλο ένα μνημείο.
Και τα δύο μέρη έχουν γίνει οι πιο δημοφιλείς τουριστικοί προορισμοί στην περιοχή.
Όμως η ανάπτυξη δεν σταματά ποτέ και 20 χρόνια μετά το τσουνάμι η ακτή του Ατσέχ είναι γεμάτη με κατοικίες, καφετέριες και εστιατόρια, καθώς και εγκαταστάσεις υποστήριξης του τουρισμού, ενώ οι λόφοι σε ορισμένες περιοχές από τις οποίες εξορύσσονται σήμερα άνθρωποι για άμμο και πέτρα.
Ο Φαζλί, ο επικεφαλής της Ετοιμότητας στην Υπηρεσία Διαχείρισης Καταστροφών της Ατσέχ, είπε ότι η κυβέρνηση αρχικά όρισε ότι δεν θα έπρεπε να υπάρχει δραστηριότητα μέχρι και 1 χιλιόμετρο (0,6 μίλια) από την ακτή. Με την πάροδο του χρόνου, πολλοί εκτοπισμένοι ψαράδες επέστρεψαν στα αρχικά παράκτια σπίτια τους, παρασυρμένοι από τα προς το ζην και τους δεσμούς τους με τη θάλασσα, παρόλο που είχαν λάβει στέγη αλλού.
Είπε επίσης ότι η υπηρεσία «παρείχε πληροφορίες στους Ατσένιους» για να αντιμετωπίσουν ένα πιθανό τσουνάμι. «Οι άνθρωποι ξέρουν ήδη τι να κάνουν», είπε ο Fazli, ο οποίος, όπως και άλλοι Ινδονήσιοι, χρησιμοποιεί ένα μόνο όνομα.
Η Σίτη Ικραματούν, κοινωνιολόγος στο Μπάντα Ατσέχ, είπε ότι παρά τα χρόνια ανάκαμψης και ανοικοδόμησης, ο λαός του Ατσέχ πρέπει να παραμείνει σε εγρήγορση.
«Αν οι άνθρωποι βίωσαν (το τσουνάμι), μπορεί να έχουν το ένστικτο να το προβλέψουν. Αλλά όσοι δεν έχουν την εμπειρία, δεν θα καταλάβουν τι να κάνουν», είπε ο Ικραματούν.
Διάφορες κοινότητες στο Ατσέχ εορτάζουν κάθε χρόνο το τσουνάμι μαζί με την κυβέρνηση και τις τοπικές αρχές.
Στο Banda Aceh, οι κοινότητες τέχνης στις αρχές Δεκεμβρίου εξαπλώθηκαν συνειδητοποίηση καταστροφών μέσω θεατρικών ή μουσικών παραστάσεων που μπορεί να είναι ευκολότερο για τους ανθρώπους να παρακολουθήσουν και να στοχεύσουν όλες τις ομάδες, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που γεννήθηκαν μετά το τσουνάμι.
Η Muslina, 43, μια δημόσια υπάλληλος, πήγε τον μικρότερο γιο της στο Μουσείο Τσουνάμι του Aceh για να παρακολουθήσει μια από τις παραστάσεις. Έχασε συγγενείς και αγαπημένα πρόσωπα πριν από 20 χρόνια και θέλει να φροντίζει να τους θυμάται πάντα.
«Νωρίτερα ο γιος μου με ρώτησε αν μπορεί να υπάρξει άλλο τσουνάμι όταν μεγαλώσει», είπε. «Του είπα ότι δεν ξέρω. Μόνο ο Θεός ξέρει, αλλά αν γίνει δυνατός σεισμός και το θαλασσινό νερό υποχωρήσει, τρέχουμε, τρέχουμε , τρέξε να βρεις ψηλότερα.»
